In Nederland kijken we er eigenlijk al lang niet meer van op als iemand zegt dat ze op de fiets stapt. Het zit hier zo in ons systeem dat we het soms bijna vanzelfsprekend vinden. Toch gebeurt er op het gebied van vrouwenwielrennen iets bijzonders. In de afgelopen jaren is er een duidelijke verschuiving zichtbaar.
Steeds meer Nederlandse vrouwen kiezen ervoor om de fiets niet alleen voor school of boodschappen te gebruiken, maar ook om serieus te gaan koersen. En dat levert indrukwekkende verhalen op. Niet alleen qua prestaties, maar ook op het gebied van inspiratie. Want jonge meiden zien nu steeds vaker vrouwen in het peloton die gewoon in hetzelfde dorp zijn begonnen als zijzelf.
Waarom Nederland daar zo geschikt voor is
Je zou bijna vergeten hoe uniek het eigenlijk is, maar ons land is echt ideaal voor een jonge wielrenner in wording. Al van jongs af aan fietsen kinderen overal naartoe. Dat begint vaak al op de basisschool, met wind tegen en regen in het gezicht. Maar juist die vanzelfsprekendheid zorgt ervoor dat meiden op jonge leeftijd al handig worden met sturen, balanceren en volhouden. Gelukkig zijn er ook steeds meer verenigingen die ruimte maken voor jong talent. Zo kunnen meisjes vrij gemakkelijk instappen en ontdekken of die wedstrijdspanning hen ligt.
Daar komt bij dat Nederland al tientallen jaren een cultuur heeft waarin wielrennen serieus genomen wordt. Niet alleen bij de mannen, maar gelukkig ook steeds vaker bij de vrouwen. En dat maakt toch een wereld van verschil.
Vrouwen die het pad hebben geplaveid
Als je terugkijkt, zijn het vooral de eerste vrouwen die doorbraken die echt het verschil hebben gemaakt. Leontien van Moorsel is daar misschien wel het beste voorbeeld van. Haar naam klinkt bij veel mensen nog steeds als een belletje. Ze was krachtig, gedreven en liet zien dat je als vrouw net zo goed het hoogste podium kon bereiken.
En dat is iets wat bijbleef. Meisjes zagen haar winnen en dachten: waarom ik niet? Die gedachte heeft veel losgemaakt en eigenlijk de deur geopend voor alles wat daarna kwam.
Wat zij deed, was meer dan alleen wedstrijden winnen. Ze zorgde ervoor dat vrouwenwielrennen serieus werd genomen. En dat voelde voor veel jonge rensters als een soort duwtje in de rug.
De kracht van de huidige generatie
Op dit moment zijn er natuurlijk weer andere vrouwen die indruk maken. Annemiek van Vleuten is daar een goed voorbeeld van. Ze rijdt met zo’n vastberadenheid dat het soms bijna onwerkelijk is. Vooral in de bergen lijkt ze niet te stoppen. Ze blijft gaan, ook als anderen allang moeten lossen. Wat haar zo sterk maakt, is dat ze geen moment opgeeft. Zelfs na tegenslag blijft ze doorgaan. En dat geeft hoop aan anderen.
En dan heb je nog Marianne Vos. Haar naam zegt eigenlijk al genoeg. Ze is zo veelzijdig dat ze overal weet te presteren. Of het nou op het asfalt is, in de modder van het veld of op de houten planken van de baan. Ze is altijd gevaarlijk voor de concurrentie. Wat haar echt bijzonder maakt, is dat ze altijd kalm blijft, maar ondertussen haar tegenstanders schaakmat zet. Dat gevoel van overzicht, daar kunnen jonge rensters veel van leren.
Niet alleen in Nederland gebeurt er iets moois
Hoewel Nederland een sterke positie heeft, kijken we ook graag over de grens. Er zijn andere landen waar ook mooie dingen gebeuren. Neem bijvoorbeeld Lotte Kopecky. Deze Belgische renster laat keer op keer zien dat vrouwenwielrennen internationaal aan het groeien is. Ze is snel, sterk en vooral heel slim in koers.
Het is ook leuk om te zien dat de rivaliteit tussen Nederland en België op een gezonde manier blijft bestaan. Het houdt iedereen scherp en maakt de wedstrijden nét wat spannender. Kopecky laat zien dat Nederlandse rensters niet de enigen zijn die vooruitgang boeken.
Wat we nog kunnen verwachten in de toekomst
Wat je nu merkt, is dat steeds meer jonge meiden hun kansen grijpen. Ze hebben voorbeelden, kansen en betere begeleiding dan ooit. Teams als SD Worx openen de deuren voor jong talent, en dat is eigenlijk precies wat nodig is. Het mooie is dat je ziet dat dit effect heeft. Er komen elk jaar weer nieuwe gezichten bij die opvallen door hun lef en talent.
Tegelijkertijd groeit ook de aandacht voor het vrouwenwielrennen. Grote wedstrijden zoals de Tour de France Femmes en de Giro Donne worden vaker uitgezonden en besproken. Gelukkig maar, want zichtbaarheid is belangrijk. Niet alleen voor het publiek, maar vooral voor de meiden die thuis op de bank zitten en zich afvragen of ze dit ooit ook zouden kunnen. Als zij vrouwen zien die op dat hoogste podium staan, dan wordt die droom ineens een stuk concreter.